1. Celem podejmowanych przez adwokatów czynności zawodowych jest ochrona interesów klienta. Adwokat jest zobowiązany do obrony interesów swego klienta w sposób odważny i honorowy, przy zachowaniu należytego sądowi i innym organom szacunku oraz uprzejmości, nie bacząc na własne korzyści osobiste oraz konsekwencje wynikające z takiej postawy dla siebie lub innej osoby. W czasie wykonywania czynności zawodowych adwokat korzysta z pełnej swobody i niezależności. Na adwokacie spoczywa szczególny obowiązek dbałości o to, aby nie przekroczyć granic prawidłowego reprezentowania interesów klienta. (uchwała nr 2/XVIII/98 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 października 1998 roku Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (Kodeks Etyki Adwokackiej) ze zmianami wprowadzonymi uchwałą Naczelnej Rady Adwokackiej nr 32/2005 z 19 listopada 2005 roku oraz uchwałami Naczelnej Rady Adwokackiej nr 33/2011 – 54/2011 z dnia 19 listopada 2011 roku) Stosunek Klienta do adwokata oparty jest na zaufaniu.

2. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2010 r. Nr 217 Poz. 1429 t. j. ze zm.) oraz przepisami uchwały nr 2/XVIII/98 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 października 1998 roku Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (Kodeks Etyki Adwokackiej) z późniejszymi zmianami, adwokat obowiązany jest zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzielaniem pomocy prawnej. Znajdujące się w aktach adwokackich materiały także objęte są tajemnicą adwokacką, tak jak wszystkie wiadomości, notatki i dokumenty dotyczące sprawy uzyskane od klienta oraz innych osób, niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Również współpracownicy i personel oraz wszelkie osoby zatrudnione przez adwokata podczas wykonywania działalności zawodowej są zobowiązane do przestrzegania obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie. Adwokata nie można zwolnić od obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu w zakresie określonym tymi przepisami. Adwokat zobowiązany również zabezpieczyć przed ujawnieniem lub niepożądanym wykorzystaniem wszystko, o czym dowiedział się w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych, posługując się w pracy zawodowej komputerem lub innymi środkami elektronicznego utrwalania danych obowiązany jest stosować oprogramowanie i inne środki zabezpieczające dane przed ich niepowołanym ujawnieniem, poinformować Klienta o ryzyku związanym z zachowaniem poufności przy wykorzystaniu elektronicznych i podobnych środków przekazu informacji. Adwokatowi nie wolno zgłaszać dowodu z zeznań świadka będącego adwokatem lub radcą prawnym w celu ujawnienia przez niego wiadomości uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.

3. Klient powinien poinformować pełnomocnika o wszelkich znanych Jemu okolicznościach sprawy, także tych niekorzystnych dla Siebie, a nawet tych, które wydają się Klientowi mało istotne. Ocenę, czy dana okoliczność jest istotna dla sprawy, należy zostawić pełnomocnikowi udzielającemu pomocy prawnej. Przy pierwszym spotkaniu należy pełnomocnikowi przekazać wszystkie posiadane dokumenty dotyczące danej sprawy. Przemilczanie pewnych okoliczności może mieć negatywny wpływ na końcowy wynik sprawy, ale również może powodować niejednokrotnie przedłużanie postępowania lub zwiększać koszty prowadzonej sprawy. Ponadto, należy mieć na względzie, że obowiązek zachowania przez pełnomocnika w tajemnicy wszystkiego, o czym dowiedział się udzielając pomocy prawnej, jest nieograniczony. Nie ma zatem możliwości, aby w późniejszym czasie informacje ujawnione pełnomocnikowi były przez niego wykorzystane przeciwko Klientowi w tej samej lub innej sprawie. Adwokatowi nie wolno podjąć się prowadzenia sprawy ani udzielić pomocy prawnej, jeżeli udzielił wcześniej pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej sprawie lub w sprawie z nią związanej, brał udział w tej sprawie, wykonując funkcję publiczną, osoba, przeciwko której ma prowadzić sprawę, jest jego klientem, choćby w innej sprawie, zawodowy pełnomocnik będący dla niego osobą najbliższą prowadzi sprawę lub udzielił już pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej sprawie lub w sprawie z nią związanej. (uchwała nr 2/XVIII/98 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 10 października 1998 roku Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (Kodeks Etyki Adwokackiej) z późn. zm.)

4. W przypadku doręczenia wezwania, pisma procesowego, takiego jak np. pozew, wniosek, apelacja, nakaz zapłaty, decyzja administracyjna, gdy ze względu na zawiłość sprawy chcecie Państwo powierzyć jej prowadzenie adwokatowi lub radcy prawnemu, bądź uzyskać pomoc prawną w formie np. porady prawnej czy sporządzenia pisma, niezwłocznie należy umówić się na spotkanie. W sprawach o szczególnie skomplikowanym stanie prawnym lub faktycznym udzielenie pomocy przez adwokata może być poprzedzone i zależne od dokonania przez pełnomocnika innych czynności, jak np. zapoznanie się z aktami spraw związanych ze sprawą zleconą, analizą przepisów obowiązujących i uprzednio obowiązujących, przemyśleniem strategii procesowej, co bywa czasochłonne.

5. Odmowa odbioru, nieodbieranie korespondencji lub brak poinformowania właściwych organów czy sądów o zmianie adresu zamieszkania lub adresu do doręczeń nie jest wyjściem z sytuacji, ale prowadzi do utraty kontroli nad stanem postępowania, uniemożliwia lub utrudnia reprezentowanie swojego stanowiska i obronę swoich racji. W pewnych postępowaniach określone twierdzenia i dowody na ich poparcie mogą być zgłaszane w uregulowanych przez przepisy terminie. Pisma, które nie zostały odebrane w terminie pisma lub których odbioru odmówiono, uważa się za skutecznie doręczone. Wywołują one skutki związane z ich doręczeniem, jak np. odmowa odebrania nakazu zapłaty powoduje rozpoczęcie biegu terminu do zaskarżenia nakazu przez wniesienie zarzutów lub sprzeciwu.

6. Każdy adwokat wykonujący zawód podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności zawodowych (art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2010 r. Nr 217 Poz. 1429 t. j. ze zm.), przez co w razie popełnienia błędu przy wykonywaniu czynności zawodowych, ubezpieczyciel pokryje wyrządzoną przez pełnomocnika Klientowi szkodę. Osoby prowadzące działalność gospodarczą w formie kancelarii prawnych nie mają obowiązku posiadania ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, nie muszą nawet posiadać wykształcenia prawniczego ani nie mają obowiązku zachowania w tajemnicy informacji, które otrzymali od Klienta w związku z prowadzoną sprawą. Co warte podkreślenia, doradcy prawni mogą zostać wezwani w charakterze świadka i nie mogą uchylić się od złożenia zeznań czy przedstawienia dowodu, także sprzecznych z interesem Klienta.

7. Kwestie związane z wynagrodzeniem pełnomocnika należy szczegółowo ustalić przed udzieleniem zlecenia. Stosunek Klienta do adwokata oparty jest na zaufaniu, które spór pełnomocnika z Klientem o wynagrodzenie mógłby podważyć. Adwokat obowiązany jest wypowiedzieć pełnomocnictwo, gdy z okoliczności wynika, że klient stracił do niego zaufanie.